Эрта турмушга қаршимиз

Ўтган йили маҳалламиздан бир қизни турмушга беришаётганини айтишди. Ҳайрон бўлдик, боиси қизнинг жуда жуссаси кичик, мактаб ёшидагига ўхшарди. Суриштирсак, никоҳ ёшига етган, бироқ оила қуришга жисмонан ҳали тайёр эмасди. 

Буни қудаларга тушунтирганимизда уларнинг бири жойи чиққанда қиз болани узатиш зарурлигини, ушлаб туришнинг ўзлари билган салбий оқибатларини рўкач қилсалар, иккинчи томон қизнинг одобию аҳлоқини, вақтида олиб кетишмаса бошқалар “илиб” кетишидан хавотирда эканликларини билдиришди. Хуллас,  тез орада тўй бўлди.

Ҳаммаси тўйдан кейин бошланди. Келинчак ҳомиладор бўлгач, камқувват эмасми,  турли хасталикларна йўлиқди. Бу билан у оила хизматига ярамай қолди, яна қанча дори-дармон харажатлари. Натижада қайнона-қайнота томонидан норозиликлар келиб чиқди. Келин ота уйига қайтди. Энг ёмони - туғуруқ жудаям оғир кечди. Чақалоқ нобуд бўлса-да, жувоннинг ҳаёти аранг сақлаб қолинди. Мана, эрта турмушга беришнинг аянчли аҳволи.

Воқеани мухтасар баён қилишдан муддао шуки, ота-оналаримиз фарзандимнинг ёши етди, орзу-ҳавас дея ёшларни барвақт оила қуришга уринмасинлар. Чунончи, ўғилдир-қиздир, ёшигина эмас, халқона айтганда бўйи ҳам етиши зарур. Фарзандларимиз жисмонан камолга етганда, оила қуришга, рўзғор юритишга ҳар томонлама тайёр бўлгандагина бўй етган ҳисобланади.

Шундай экан, болаларимизни бошига эрта кундан “ола хуржун”ни ортмайлик. Ўзимизнинг ҳою ҳавасларимизни деб уларни қурбон бермайлик. Шундагина, касалманд экан, муомалани билмайди, хўжалик юрита олмайди, бўш-баёв деган иддаоларга ўрин қолдирмаган бўламиз. Асосийси, ажримларнинг, оналар ва болалар ўлимининг олдини олиб, кимнидир  ҳижрон азобидан қутқаришга эришамиз. Бу билан халқимиз, жамиятимиз саломатлиги таъминланади.

Матлуба КАРИМОВА,

Ўзбекистон “Адолат” СДП 

Наманган шаҳар Кенгаши

“Аёллар қаноти” раиси